Jan Riesenkampf

Wybrane

Warszawa 1999

AUTOTREN

czas jest rzecz‡ wzglŕdn‡ a mnie nie ma

kiedy» by�em “eby sprawy nie przed�u“a©

teksty s‡ tekstami ja pisa�em

i nikt mi nie m·g� zabroni© chocia“ wielu

uznawa�o za sw‡ misjŕ na �bie stan‡©

“ebym z�ama� pi·ro albo i poszed� do pracy

moje teksty na mnie patrz‡ czy“by by�y?

One s‡ czemu woko�o nich tyle uczu©

g�aszczŕ je kochane moje bezprzydawkowe

do diab�a nieerotyczne niepsychodeliczne

ani grama tego, co nazywam kr·tko: retro

wasi ojce i dziadkowie byli dziady

nawet uznawali autorytety, nawet w Boga musieli wierzy© albo nie

stare trawiarze profesor szuman lange witkacy

timothy leary aallanik wattsik reszta palant·w

pejotl delisyd prozak inna trawa czy ja krowa?

mo“e jeszcze drugi gurus: van der velde

byli m�odzi lubili cielŕce fascynacje

czy ka“da fascynacja jest cielŕca? niestety, niestety

kto spad� z ksiŕ“yca gapi siŕ na »wiat

jak to s�o˝ce siŕ »wieci a pod nim - kurka - nic nowego

chlebak s�u“y do noszenia granat·w, a my»liwi my»l‡

woda jest mokra, a w·dka jeszcze bardziej

baran siŕ rozindyczy�, a indyk zbarania�

tu mo“ecie m·wi© dok�adnie to co chcecie

nawet, “e ja jestem sam moim pokoleniem, lecz me pokolenie

ma sw·j honor aby “y© i mie© sw‡ w�asn‡ rzy©

i by mie© w rzyci parŕ spraw i paru pan·w

co do mnie to, jak zreszt‡ wiŕkszo»© poet·w

uroczy»cie zapewniam, “e zrodzi�em siŕ z powietrza

mo“na mi pali© »wieczki zezwalam uprzejmie

ale niech nikt nie m·wi: spoczywaj w pokoju

- - -

na czyhaj‡ce za o»lim rogiem kartki z kalendarza »wiŕte nic

postmodernizm ca�kiem wygodny worek na wszelki szajs

kt·ry ma czelno»© by© nie m·wi‡c: jestem mn‡

a poniewa“ ludzki geniusz nie ma granic niekt·rzy

g�aszcz‡c po g�owie intymne frustracje s‡dz‡, “e i bokserski

z bazaru id‡ ruscy z dolarami zdala zawodzi polo disko

i cho© pada�o i by�o »lisko wyrolowa�o wnas komuszysko

na ziemi siada “elazny ptak z niego wysiada Wielki Bia�y Papie“

ca�uje bia�y polski beton

hejhej mamy wszyscy szczŕ»cie, “e “yjemy

straganiarka obci‡ga po˝czochŕ na udzie

poprawia krzy“yk na dnie dekoltu

pod lad‡ ksi‡“ka w wydaniu kieszonkowym

pt. "Tam gdzie jest »mier©, nie ma nas"

a wiek temu i temu milenium przynajmniej

? by�o na co czeka©

dialog filozoficzny

Batmanie, czemu nastajesz na moje “ycie?

D“okerze, a ty dlaczego nastajesz na “ycie reszty »wiata?

o duszy artysty i czym siŕ w niej ko�acze

D“okerze, pamiŕtasz z lektur szkolnych, “e

mnie narysowano tylko po to, by» ty zgin‡�,

i nic ci nie pomo“e, nawet Jack Nicholson, kt·ry ciŕ gra.

kt·rej coup de grÔce zada� Tezeusz, je“eli

chodzi�e» do dobrego koled“u,

jak ja, gdy“, jak pewnie wiesz, moi rodzice zginŕli byli, lecz

konto w banku, owszem, nie

Batmanie, wszak wiadomo ci, i“

to nie jest gruba kreska, jak w komiksie

D“okerze, to jest tylko rokendroll

a zreszt‡ i tak wiem, “e �atwo mi nie sprzedasz w�asnej sk·ry

fraszki to wszystko, cokolwiek czyniemy, a wreszcie

- - -

to jest stara komputerownia ju“ dla takich

wybitnie gorszych, jak ja

Skorzy ekranami sprzŕt rodem zza Gierka

za oknami skrzy noc

Zezujŕ w lewo pisze list do kochanka

“e byle co i “e o nim my»li

jak j‡ przytula w tej przeklŕtej Wszawie

i jeszcze byle, byle co.

Zezuje w prawo pisze list do kochanka

szkoda oczu

Komputer ma mnie w du“ym powa“aniu pukam w ekran

zezujŕ w ty� pisze do kochanka

“e jej duszno i “e facet wali w ekran

Za p·� godziny zamkn‡ zn·w mnie wessie mrok

(jak siŕ m·wi ssiŕ czy ssam nie wiem sssam) a potem

powr·cŕ tam, sk‡d rano wyjadŕ z powrotem

ciekawe, po co

Nie bo dzisiejszy czwartek

jest Wielki Wielki

pi‡tek sobota niedziela i ca�e

parŕ dni “eby mogli zmieni© czas na letni

i “yczy© mi serdecznie bym im da� zarobi©

bul‡c na “arcie i inne b‡belki

Wielki Czwartek taki Wielki czwartek

o kurwa

NIKOMU

tego dnia w�a»nie zasiad�em na ty�ku

bo chcia�em napisa© poemat.

Z tym, jak siŕ sta�o, by�o tak:

By�em ju“ wywalony z jednych studi·w in absentia, z drugich

mieli mnie w�a»nie wypieprzy©, a ja jeszcze my»la�em

“e wszystko - he!he!he! - sko˝czy siŕ dobrze.

Wiŕc to by�o tak, jak kto wierzy poetom

Nic ju“ nie zostawa�o, tylko si‡»© i pisa©.

Zaty�kowi�em siŕ i na w�asny ogon

(patrz ma�pka Fiki-Miki) poprzysi‡g�em, “e

ty�ek mi siŕ nie ruszy, a graba bŕdzie skroba�a

w�a»nie tak, czyli po prostu tak, czyli “e jak? powiedzmy niczym

facet jad‡cy przed siebie wzd�u“ szosy

powiadam, wzd�u“ szosy, to znaczy

jeszcze nie ca�kiem w poprzek

trochŕ ju“ sko�owany a i inteligencja nie ta

my»le© by© przytomny i wiedzie© co jest grane

taka d�uga szosa i taki d�ugi poemat

trzymasz rŕkŕ na wajsze i kiedy »wiat�a, to na wajchŕ

to wtedy siedzisz na ty�ku a dyzel po�yka drogŕ

tak‡, jak zwyk�a droga kt·r‡ po�yka gdy po�yka drogŕ

mo“na za�o“y©, “e dowozisz mleko do mleczarni

albo piwo do piwiarni, jak ka“dy dow·dca.

Te“ kiedy» chcia�em by© poet‡ a muszŕ tak pisa© w““yt i na bok

w“““yyt i na bok przelatuj‡ w poprzek szyby

tam wy“ej nad g‡bk‡ dachu pewnie na pewno jest niebo

a nad nim îw. Franciszek pies úajka i îw Wilk

ale nie patrzysz na niebo

w dzisiejszych czasach.

te“ kiedy» chcia�em by© poet‡ i nawet chcia�em pisa© wiersze

tego chcia�em i nawet te“ tego chcia�a moja publiczno»© ile

ich by� lepiej nie pyta© ale byli tymczasem

“ycie zbli“a siŕ do p·�metka a ja nie chcŕ

by© odkryty niczym za przeproszeniem Norwid w iks lat po »mierci

przez takiego, po kt·rym zostanie go�e nazwisko

skazany na ciŕ“kie norwidki ach moja czapka norwidka

piszesz drukujesz posy�asz a oni patrz‡ na ciebie

jak na powietrze techniczne to takie z samym azotem

je»li kto» by mnie pyta� o zdanie, wola�bym grochowiaki

by© dalej poet‡ muszŕ pluj‡c w brodŕ

zosta© poemacist‡, bo ju“ ten cholerny p·�metek

chyba w innym zaborze m·wi siŕ po�owinki

o co chodzi czytelnik �askawie po�o“y na to lagŕ

c·“ to za poemacista, kt·ry m·wi, “e o co» mu chodzi

i o to o co m·wi “e mu chodzi mu chodzi

zreszt‡ w og·le m·wi o co chodzi

Tutaj zamknijmy nawias w poemacie nie mo“e

by© nic, sk‡d by czytelnik dowiedzia� siŕ czego»

albo czego» nauczy� kartkŕ pachn‡c‡ drukarni‡

bo zginie jak Piŕknouchy, kto ma co» do powiedzenia.

i jeszcze - naiwny naiwny- by to us�yszeli krytycy

S�usznie powiada poeta jelenie s‡ tylko w terenie.

W““yt i ju“ migawkŕ dalej w““yyt i ju“ dalej dwie

byle czytelnik nie zasn‡� i byle siŕ nie ockn‡�

zmro“ony widokiem szajsu co siŕ rozpiera na kartce

wiŕc kropka po co kropka a po co po co kropka

wiŕc ani kropki ani po co i to siŕ nazywa wyb�ysk talentu

zawsze siŕ mo“e przyda©, gdy komuni»ci wy�‡cz‡ zn·w pr‡d.

By� czas, “e by�em m�ody a nawet by�em w Rimini

Nie wiedzia�em, co z sob‡ zrobi© i co mia�em z sob‡ robi©

P�ywa�em w soli potem na dworcu spotka�em ragacŕ

Super po“yczy�a mi kom·rczak i ju“ wiedzia�em, co z sob‡ robi©

Jeszcze fajniejsza, ni“ szwabka, co wskaza�a mi drogŕ w nocy

A grajdo� ten zwa� siŕ ca�kiem z roma˝ska: Kolonia

A akcent mia�a... a ja spojrza�em na ni‡ tylko raz.

Ale makaroniara z kom·rk‡ by�a naprawdŕ naprawdŕ

Naprawdŕ i to jeszcze trzynastego sierpnia

W trzy lata przed ko˝cem wieku.

Ja wiem, “e ona tego przenigdy nie przeczyta

obowi‡zkowych w tym piŕknym kraju

O Niemrze pr·bowa�em napisa© wypracowanie

Lektorka “abojadka w bia�y dzie˝ da�a mi pa�ŕ

Co za lekcewa“enie studenta

Wiŕc by� czas, “e by�em m�ody i by� czas, “e by�em w Rimini

Pamiŕtam, kiedy Wa�ŕsa rzek�: my siŕ jeszcze bŕdziemy »miali

Pamiŕtam, jak »piewa� Fog pamiŕtam dni, dalekie dni

Znaj‡c m‡ pamiŕ© futbolisty fenomen, “e wogle co» pamiŕtam

I co tu jeszcze mo“na powiedzie© przecie“ ja nic nie m·wiŕ.

Je»li maj‡c cokolwiek do powiedzenia zawis�e» nad kartk‡

to ju“ rozwiera swoje cierpliwe wrota matka geniuszy szuflada

to ju“ jest kardynalny b�‡d niczym b�‡dz‡cy kardyna�.

Pamiŕtam w Gliwicach w kinie Bajka by�em na Trzech Muszkieterach

przyjaci·�mi

postraszywszy spiczast‡ mordk‡ nie myli© z rodakiem Szpicbr·dk‡

istny Niemiec sztuczka kusa

sk�oni� siŕ go»ciom uk�adnie zdj‡� kapelusz i da� susa

z kielicha a“ na pod�ogŕ niczym obcy

“ebym nie zasn‡�.

To nijak ma siŕ do rzeczy lecz rzecz w tym by sobie powiedzie©

“e nie ma “adnej rzeczy do kt·rej co» by mia�o by©

jak w Dekalogu: “adnej rzeczy ani tego, co by�oby do niej.

tylko czuj duch “eby» ani siŕ nie przebudzi� ani nie zasn‡�

przelatuj‡ z lewa na prawo sp�achcie piany

Gdy umys� »pi, czuwa U0P; gdy czuwa umys�, trzeba i»© tyra©

kto lubi jedno albo drugie? Ko�ysz nas, poemacisto

i po co zaraz dziadek Freud, starczy papa Milton, rzecz jasna

Erickson.

ooo, by�aby dobra nazwa dla tego gatunku: pleciuga

(Ple©, pleciugo! jak wiersze zaczyna� wiadomo kto

i czy“by nie mia� racji?)

A czytelnik chyba nie bŕdzie taki gupi, “eby siŕ przej‡©.

Pora na dystraktora przychodzi baba do nababa

nie kobieta do poety a poeta ty“ kobieta

nie ju“ powa“nie o poecie, kt·ry

mia� skubany student·w i razu jednego im wywiesi�

le poete s'onanise maj‡ siŕ przyczo�ga©.

kto» skre»li� co dopisa� kt·rzy on siŕ mu odpisa�

co po“yjem to dla nas(koniec cytatu - M. Kundera)

( taki to duch epoki) przytomny studenciak

oddopisa� co wolno Milanowi Kunderze

to nie tobie szanowny panie profesorze hue hue hue

finis dystraktor prŕdko w“yt w“yt w“yt i spr·bujemy udowodni©

“e i autor nie wypad� wronie spod ogona

wrŕcz przedziwnie; a je»li m·zg mi ju“ ca�kiem wywnukowa�

to jeszcze pamiŕtam dni dalekie dni

dla tych, kt·rzy mnie znaj‡)

jeszcze w podstaw·wie niech siŕ »wiŕci pierwszy kwietnia

w si·dmej przyszli»my na ·sm‡ i siŕ okaza�o

“e no w�a»nie niech siŕ »wiŕci pierwszy kwietnia

Wiŕc zamienili»my siŕ klasami z pierwszakami

siedzimy w ich mikro�awkach na tablicy

zosta�o z poprzedniego dnia byli»my na wycieczkŕ

widzieli»my rzeczkŕ a w rzeczce p�ywa� szczur wodny

Dzieci jak siŕ pisze szczur wodny

pyta dupniŕty Pawe� mniej dupniŕty Henio

ogromnie dumny z wykazanej znajomo»ci rzeczy

wspomnienie ach wspomnienie chyba “e woli kto» le© pleciugo

c·“ jeszcze pozosta�o? chyba tylko

dy“urne w““ytt w““ytt w““ytt w““ytt w““ytt

ale dlaczego czy mnie by�o čle

tam, gdzie by�em tak, jak inni, je“eli

kiedy» tak by�o “e by�em i to jak inni

a teraz ju“ nie wyci»niesz w·dki, co wsi‡k�a w pampersa

przecie“ tak by© by mog�o

by�bym poet‡ trzydziestolatkiem mia�bym konkubinŕ

w kt·rym bachor jeszcze nie zadaje pyta˝

i ani jednej drzazgi ostrogi bykowca

Bo »lepy to by� Steve Wonder a g�uchy by� Bethoven analfabeta

nie ko˝czmy zdania to jest poemaciszcze bez klucza

o jedenastej praca gdzie nic nie kosztuje sp·čnienie

obiad i �·“ko z poduszk‡ i bez budzika na skraju

jeszcze nie smuga cienia jeszcze nie marska prostata

tylko “y© bo komu chcia�oby siŕ w takich czasach

Wz“ytt Wz“ytt jeszcze mu klajstru niechaj to jako» siŕ trzyma

nie wszystkie mury tworz‡ materyj‡ przedni‡

w dziury k�adzie siŕ ksi‡“ki, a nawet szajs vide Kochanowski

kolejny kt·ry uwa“a� “e jak Jan to od razu geniusz

To jeszcze by�aby ksi‡“ka Tao Kozio�ka-Mato�ka

O tym, jak kozio� biedaczysko szuka� po ca�ym »wiecie

tego, co bardzo blisko cho© niepoprawna politycznie

to tylko Chi˝czycy m·wili, “e mŕdrzec jest istot‡ bez p�ci

Potem mog�aby by© druga Tao Hermana Brunnera

No wiŕc to by�aby ksi‡“ka teraz proszŕ o W““ytt W““ytt W““ytt

Zapomnia�em jeszcze podtru© o tym, “e powoli

albo te“ mniej powoli ale pos�uchajcie co

zanim szajbnie 40 lat tym, co do“yj‡

wejdčcie do byle czytelni

p·�ka nazywa siŕ: spychologia rozbojowa, czy w granicach b�ŕdu

mo“na przeczyta© wszystko znowu w granicach b�ŕdu

ale na pewno co stanie siŕ z twoim brzuchem g�ow‡ i dorobkiem

czy ju“ czas? cz�owiek z si� wszystkich odstawia� sztubaka

do imentu do oporu do dedlajna

pytaj‡c siebie czy to jeszcze nie ju“ a“ us�yszysz ju“

wiŕc ju“ czas komu w�asnej pow�oce doczesnej wymy»la© od »cierw

przecie“ lubi�a trawkŕ

miŕdzy nami trzydzielatami mnie te“ jeszcze przed wiekiem

jezusowym wydar�o siŕ westchnienie

kiedy raz siad�em na ty�ku i us�ysza�em stŕkniŕcie

zreszt‡ me w�asne oj wydar�o siŕ wydar�o

a zawsze by�em siada�em i zawsze by�em wstawa�em

niczym sea harrier nie myli©

z karierowiczem wa˝k‡ wsta˝k‡

wiŕc wstawa�em siada�em siada�em wstawa�em

a“ raz usiad�em i us�ysza�em “e kto» stŕka

i zrozumia�em “e miŕdzy nami menami to ju“

i nawet nie mia�em ochoty wyjecha©

na p·�noc nad jezioro by siŕ tam powydziera©

lub w Tyrol by pojod�owa©

wiŕc ju“ nie pojod�ujŕ i nie podtrujŕ

tym lepiej dla »rodowiska

a teraz jeszcze miejsce, by w nie wpisa©

mo“e kto» jeszcze uwierzy

w ka“dym razie, je»li kto» sili siŕ napisa©

dzi» o tym, co bŕdziemy pisa© za dziesiŕ© lat

i korci go biblioteczna p·�ka z kawa�kiem kartki

nier·wno zaczernionym: psych. rozwojowa

wiek p·čny dojrza�y Bromley i sp·�ka ZOO

to nie ze mn‡ sekunda by rozejrze© siŕ w kueczko

czy jest kto», kto siŕ nie pozna�

i g�o»no no, przynajmniej nie ta p·�ka

To powiedzia�em co moje i tyle mojego

Teraz tylko ju“ “yczŕ pozosta�ym tego, co ich spotka i tak

Te teksty o pokoleniu, kt·re zostawiam

a mo“e w kt·rym mi siŕ nie zrodzi�o

sam bym chcia� wiedzie©

a zaczŕ�o siŕ od

patrz sam pocz‡tek niniejszego

I nadchodzi czas na inwokacjŕ trzykrotne i raz profilaktyczne

Ja» nie odszczeka�

Ja» nie odszczeka�

idčcie spa©

Poemacista chwilowo nieobecny po prostu trafi� szlag oczywi»cie

go odkryj‡

Bo musz‡ w ko˝cu napisa� parŕ wierszy

mniej beznadziejnych, ni“ to poemaciszcze

Wiŕc potrzebne jest przynajmniej nieco mniej beznadziejne t�o.

Tam gdzie jest gra musi by© kto wygrywa i ka“dy jako» umia� mie©

za “ycia co mu siŕ

nale“a�o - co najmniej po ryju - a on bidasek by� jak Ja», co

nie odszczeka�

Bo czy kto» kiedy» widzia�, jak fasola szczeka?

wiŕc palcie »wieczki nad bidaskiem mo“ecie te“ pod

cho©by i post mortem miast tka© poemaciszcza niczym “onaty paj‡k

Za p·čno na pytania kto zabi� Kaina (Abelard) dok‡d

prowadz‡ wszystkie drogi (do rowu) dlaczego

policjant pa˝stwowy chodzi z psem (ka“da

potwora ma swego amatora) co s‡dzisz

o dorobku O' Hary (0' Hary

posz�y w las, wr·c‡, jak bŕd‡ szczepi©)

co m·wi »wini do »wini? (jestem w nastroju/eventualny bis/

niepodk�adalnym)

czy by© poet‡ to by© Bogiem? A mo“e jest miŕdzy nimi r·“nica?

( w�a»nie nie ma: zar·wno jednym, jak i drugim trzeba siŕ

czy prawda “e wszechkwiat powsta� od jednego dobrego pytania?

je“eli, to mam tylko jedno pytanie - dlaczego nie m·j?

mo“e jeszcze dobre pytania maj‡ swoj‡ moc, mo“e

co» jeszcze mo“na uratowa© poczarowa© i (moja) prawda zwyciŕ“y?

a “e nieprawda zwyciŕ“y, o to nie trzeba siŕ martwi©

Poemat dla doros�ych

By� okrŕt, kt·ry zwa� siŕ Arka Pana

P�ywa� po falach, do fal strzela� z dzia�

By�a Arka, przysz�y pancernik Potiomkin

To jest poemat dla doros�ych

Niekoniecznie dzieci, niekoniecznie z g�uchej wsi

Dosy© chowania krzy“y g�ŕboko pod koszul‡

Rumienienia siŕ za gumki i dzieci z prob·wki

To jest poemat dla doros�ych

Mamy do»© pouczania i ciskania grom·w

Zamiast ca�owa© beton lotniska po lotnisku

Wsta˝cie z ty�k·w, nim kamienie wo�a© bŕd‡.

Znowu wstanie »wit, znowu ludzie

Zwlok‡ siŕ z wyr, by tyra© na takich wy

Na niebie ujrz‡ zorzŕ, wiedz‡c, “e jest tam co» wiŕcej

Dr“y ziemia, gruchocze bazyliki

Na co jeszcze czekacie a“ przem·wi do was krzy“

Przykro mi, jestem z drewna miŕkszego ni“ wasze �by

Tak m·wi Pan: nie bŕdŕ gada� do lampy

Mo“ecie nas wykl‡©, zakaza© sakrament·w

Zes�a© na pustyniŕ jak biskupa Gaillot

Jak buddyst·w zwymy»la© od ateist·w

Zboczone owieczki o jedno Vaticanum za daleko

Ma bezmierne poczucie czarnego humoru

Odlecia� odrzutowiec opad�y “·�te flagi

Ryngraf

Nie»miertelny Kurzyniec usta ma w krzyku rozwiane

Wo�a precz z dwukropek po kt·rym du“o jest miejsca

îwiat�a w oknach buzuj‡ to Panprezydent “eruje

Panprezydent “re kawior w nim w�os rozwiany Kurzy˝ca

Z ty�u zaje“d“a nyska; w »rodku osi�ki przy ganach

paru innych z kaftanem; mokn‡© nie bŕdzie na mrozie

Wszystko źydzi kt·» wo�a on “e niestety nieprawda

Ludzie id‡ z urzŕdu co» im tam jeszcze obciŕli

Spok·j wisi w powietrzu podmuch cmentarnej harmonii

Jego nie chc‡ w uopie jego nie zechc‡ postkomy

Stoi ludzie siŕ patrz‡ lustro czy kino ok�adka

Stoi studi·w nie sko˝czy� ka“dy siŕ jako» urz‡dz�

sto�ki sp·�ki redakcje i jak za Gierka plac·wki

Ludzie patrz‡ i m·wi‡ g·wno wyp�ynie jak zwykle

Kto» siŕ puka po g�owie kt·» siŕ po g�owie nie puka

- - -

Matka Boska Czŕstochowska wyskoczy�a z ram

Chodčcie do mnie moje dzieci co» wam dam

I ramami jak Van Damne wszystkich prask po mordzie

Nawet lubiŕ gdy kto» znowu Jezus Maria klnie

Zamiast tony medalik·w nosi©

Ale ka“da feministka wam to powie, “e

i kobieta te“ ma czasem dosy©

Bia�a cisza “adnych pyta˝ jednomy»lna zgoda

Cud nareszcie: to milczenie niczym jeden g�os

Ca�kiem jak na antypodach cz�ek cz�ekowi rŕkŕ poda

I kamurk·w coraz wiŕcej c·“ za piŕkny stos

Inkwizytor podpisuje a kat ostrzy miecz

Rozdziawiaj‡c m‡drze paszczŕ jak pies do ksiŕ“yca

Jak Darczanka, jak Giordano, jak Hus, prosta rzecz

Raz “e pierze zwyk�ym proszkiem dwa “e “ydowica

Ka“dy chwyta za kamura »lini‡c siŕ za trzech

A co »wie“szy pod sztandarem zaraz cztery �apie

Ty cnotliwa ty niechrzczona tw·j ostatni dech

Nie pomo“e ci ju“ nawet i elektryk w klapie

Cacy cacy »wiŕto pracy i na gnidzie gnida

Prosta rzecz za mordŕ trzyma© kadz‡c ca�y czas

Jak siŕ komu» nie podoba mŕczennik siŕ przyda

Matka Boska Czŕstochowska popatrzy�a z ram

Ino mi spr·bujcie dziatki ju“ wam dam

I w gar»© skrŕca namoczon‡ »cierŕ

- - -

postanowili»my reporter powiada utworzy©

polsk‡ ksiŕgŕ »mierci czy zechce pan powiedzie©

co czuje cz�owiek odwalaj‡c kitŕ

ju“, ju“ zbli“a siŕ polski lekarz

a polska te»ciowa ju“ po schodach kroczy z wie˝cem

proszŕ pana, proszŕ pana

powiem panu tak przerywa mu dziennikarz

a... proszŕ pana a to polska w�a»nie

ko˝czy polski pacjent odwalaj‡c kitŕ

- - -

Wiosna ptaszki poetki

muza mn‡ ow�ada

piszŕ wiersz za wierszem

pŕcznieje szuflada

Panie redaktorze

Artystyczn‡ duszŕ

dzi» przed panem otworzŕ

Ja jestem geniuszem

Wydrukujcie a wa�a

dajcie zagra© a wa�a

a czytaj“e Mi�osza

- - -

zamek siŕ wali� w blasku dynamitu

niczym Bastylia a baron Wokulski

ju“ by� u Geista wraz ze swym geniuszem

wszyscy czekali te“ na jego lampy

co nios‡ »wiat�o poprzez wiorst tysi‡ce

by kolektywnie pod�o“y© mu »winiŕ

za» baron resztki swego tchn‡� geniuszu

w okrŕty l“ejsze ni“eli sam przestw·r

a“ pop�ynŕ�y �adowne uranem

tam, gdzie zamiast ch·r m·wi siŕ chor

a palant Prus o tym wszystkim nie napisa�!

EPILOG

W uszach dogorywa� dčwiŕk poloneza

Gdy brak�o patron·w naprz·d wiara i»© przytomnie

Tylko wara po mnie p�aka©

Sam wolny czyni�em i w�o»cian wolnymi

Teraz B·g i Bonaparte

Bia�a Zosia z u»miechem sz�a przez Berezynŕ

Jeszcze krok ani kroku skamienia�y nurt

Horyzont wyci‡� hyccla gdy siŕ ustatkowa�

Co by�o? Sam zobaczysz, kiedy te“ tam p·jdziesz

W dzie˝ szy�am, teraz prujŕ czarn‡ sukniŕ - modna

Gwiazda Polarna z�oci strzechy Soplicowa

- - -

“e s‡ prze»wi˝skie, a w Twym domu nie

zamieszkam, jak S�owacki na Wawelu

My»la� Pan jak by nie spojrze©, takiej wiary

nie mia� nawet najukocha˝szy z uczni·w moich

îw. Tomasz

bierzmy w swoje rŕce... mniejsza o szczeg·�y

z nieba spad� Batman, spod ziemi

kawalkada radiowoz·w agencji ochrony

ale sklep by� ju“ zrobiony a Szpicbr·dka

bohaterzy z komiksu

ujrzeli tylko powietrze zamiast krat i drzwi do sejfu

a na chodniku le“a�o najnowsze wydanie katechizmu

my»la� Pan: w Moim domu mieszka˝ jest wiele; c·“ mi szkodzi

w jednym za�o“y© trochŕ lepsze drzwi i okna

ksiŕ“yc zaszed� u»pi�y siŕ psy dzielni bohaterzy

Wziŕli katechizm, ruszyli milcz‡cym szeregiem

- - -

Umrŕ ca�y mniej jeden ptaszek na spisie ludno»ci

Umrŕ ca�y panowie szkoda jest waszych metafor

Czy mnie wiersze prze“yj‡? Ucha nastawcie piraci

Papier mniej zaczerniony r·wno, ni“ tamten na rolce

Ciao krasiccy, »wietliccy, wa“yki i bohomolce

Je»li nawet przeczyta grosza ci go»© nie zap�aci

cho© cierpliwie mi‡cha�o trawŕ etanol kondony

fizol chodzi� na wuef psychol za» tru� za miliony

pamiŕ© µ »wiŕta, »wietlana µ dla mnie w‡tpliwa rezerwa

list do A.Ginsberga

cze»© palancie to nie ma wina, “e

kiedy wreszcie wydali ciŕ, ja ju“ od roku nie czytywa�em ksi‡“ek

i pewnie dobrze nic tak nie dzieli mŕ“czyzn

jak poezja - nie forsa, nie sto�ki, nie dupy

nie wiŕc wiem kim by�e» i czy ju“ dzi» gryziesz ziemiŕ

widzia�em ciŕ raz w “yciu mia�e» zamkniŕte oczy

tudzie“ inne otwory by sprawy nie przed�u“a©

nic nie m·wi nic nie gada tylko siedzi

dzi» ja te“ nie jestem m�ody moj‡ sempiternŕ

pokrywaj‡ precliny o»wiece˝sze z dnia na dzie˝

ani okwiecony, ani o»wiecony

czy ja kwiaciarz albo elektrownia?

ale by�e» kim» twoja posta©

prze»witywa�a spoza zwa�·w nie powiem czego

papier jest papierem palant jest palantem

ale dobrze jest by© a r·wnie dobrze by© zjawiskiem

to jest twoje tego nikt ci nie upa˝stwowi

nie przejmuj siŕ wiem do ciebie pusz‡ listy tacy r·“ni

nomina sunt odiosa; a czy ja nie jestem r·“ny?

5 III 1997 zmar� Allen Ginsberg

Parŕna»cie lat temu widzia�em faceta

Kto» go zaprosi� do nas wiŕc przyszed� i do nas

Przyszed�, nic nie powiedzia�, usiad� w medytacji

Po kwadransie siŕ podni·s� nic nie m·wi‡c wyszed�.

To by� Alek. Ja nie czytam cudzych ksi‡“ek

i najmniej mnie ciekawi, gdzie siŕ dzi» podziewa

a kometa sapie biedaczka ale te“ mi siŕ dosta� kurs

kometa zawija ogonem i znika za horyzontem

i wychodzi, “e tym razem ju“ siŕ nie za�apiŕ

mo“e nie urodzi�em siŕ Panem Twardowskim

odfrunŕli Alek Ginsberg z Tymkiem Learym

k�·c‡c siŕ co jaki» czas, kto ma usi‡»© za kim

zostajŕ mn‡ poeciszczem bez adresu

i wydawcy z dziur‡ tam, gdzie nalepia siŕ na czole metkŕ

pielŕgnuj‡cym ten sw·j jak“e poetycki

stosunek do wszystkiego, co siŕ rusza

wiŕc zostajŕ pieprzy© Wasz Wznios�y dorobek

kto» musi doceni© klasykŕ, chocia“ chocia“

m·g�by» mi odpowiedzie© na jedno kr·tkie pytanie:

kiedy jak kiedy, ale zepsu© takie »wiŕto

EPITAFIUM GOîKI HILLAR

To by�a go»ka hillar jej jedyny wiersz

wpisywa�y Go sobie do pamiŕtnik·w

Oni do“yli a“ do drugiej po�owy wieku

robili dzieci byli tak szczŕ»liwi “e nawet

gryčli paluchy etc. - pe�ny egzystencjalizm

stracili kilka nastŕpnych pokole˝ - zawsze co» wszak to co»

Ale zrobili wreszcie takie dzieci, kt·re

szanuj‡ siebie resztŕ »wiata maj‡c tam, gdzie trzeba

i nie kupuj‡ ksi‡“ek, aby w »rodku

dowiedzie© siŕ, jak maj‡ “y©

mo“e te dzieci zrobi‡ nastŕpne, normalne

na widok kt·rych nie porobi‡ w gacie

widz‡c w ich paluszkach to, co sami

chcieliby, oj chcieli przepu»ci© przez rajzbret

a mo“e nie ja nie marynarz ja poeta

3X96

Odkryto now‡ gwiazdŕ. To ta starsza Pani

Siedzia�a na rudej sofie, nie patrz‡c na Ma˝kŕ Gretkowsk‡.

Wszŕdzie siŕ mie»ci bez rog·w zadzior·w

t�umaczy siŕ na wszystkie jŕzyki jak maszyn‡

niczym z�ota rybe˝ka w z�otej, owalnej puszce

polowy o�tarzyk w neseserze kwiaty co nie kryj‡ armat

My»lŕ o panu Zbyszku pewnie siŕ teraz zapija

My»lŕ o panu Tadziu nie wiem, co teraz robi

Nie podoba siŕ »wiat? Bunt wznieci s�owo poety?

c·“ to za »wiat, kt·ry nie idzie swoja drog‡

czemu» przywar�o mi do jŕzyka me zwyk�e Dobrze im tak

Gdzie“ wiŕc jest pies pogrzebany? Czy w przejrzystym

migotaniu przecinka

w magicznym zdanku ôinnych, miernych poet·wö?

- - -

bez tej mi�o»ci mo“na “y©

widzie© radiow·z i siŕ nie ba©

podobno patriotyzm dzi»

znaczy: Jej nie da© siŕ zajeba©

kiedy» siŕ da�a kocha© tam

w sercu w ob�okach cna nieby�a

Za oknem poch·d. siedzisz sam

do Niej siŕ modl‡c, aby by�a

zechcia�a zst‡pi© zosta© T‡

dla kt·rej zbudzisz siŕ co rana

Rodacy j‡ po nocach zw‡

Nienarodzona Wyskrobana.

baba cha�upa bachor w ryk

a fiskus dosiad� ciŕ okrakiem

Baczy˝ski do historii myk

skurczybyk. dobrze by�o takim

nie maj‡ z Bo“ej drzazgi na dnie

kosi© stypendia ze szk�a pi©

czeka© a“ nobel sam ci wpadnie

suszy© kieliszki a“ do rana

nie musie© zrywa© siŕ nad ranem

(telefon, panie B., do pana!)

hen, w pensjonacie, w zakopanem

kogo to na mnie zn·w nas�ali?

dziennikarzyna? czego chce?

wujaszek Alfred? sk‡d? z Duppsali?

nie mam dwudziestu latek i

kij ma minimum te dwa ko˝ce

prezydent elekt nie da mi

ziemi, co jasna jest jak s�o˝ce

nieby�e gdzie rachunki krzywd

ka“dy jest za nie w‡tpi nikt

a malkontent·w ju“ wynie»li

taka epoka. Boga »le

na d�u“szy spacer. ch·d to zdrowie

B·g jest Nico»ci‡. swoje wie

przy»nie Ratzinger, to ci powie.

Nie schowam siŕ we w�asny brzuch

w dyplom i mandat, w kiesze˝ w�asn‡

w kapelŕ, co dobija s�uch

w dywanik pod kanap‡ ciasn‡.

Czy jest co» wiŕcej poza tym?

Czy »wiat siŕ ko˝czy na korycie

koncie, tomiku, zgodzie, bym

zdech�, lecz nie dzisiaj (czytaj: “ycie)?

Ka“dy wie swoje. Ziemia kr‡“y.

gwi“d“e na wszystko, tych wyj‡wszy,

co, znaj‡c pulŕ, graj‡ dalej.

Stanis�aw Bara˝czak, ôHerbert wnikliwie czytanyö

Potw·r Pana Cogito

Rzek� do potwora Pan Cogito

M·j ty potworku, co te“ ci to?

Oj, smutno, smutno - westchn‡� potw·r

źa�o»nie krzywi‡c gŕbowy otw·r.

Tak smŕtnie ci faluje lico?

Brzuszek ciŕ boli, tŕsknisz mo“e

Za jak‡» mi�‡ potworzyc‡?

Potworku m·j, poczekaj chwilŕ

Zaraz ci w�‡czŕ telewizjŕ.

Co dzisiaj daj‡? Zn·w Godzillŕ?

Gupia i sko»na; deser mi zje.

Postaw mi lampŕ za wŕzg�owiem

Ju“ siŕ mn‡ nie martw; resztŕ powiem

Nastŕpn‡ wigilijn‡ noc‡

îmier© Pana Cogito

Kolega Autor, kt·ry czasu swego

sp�odzi� by� Pana Cogito

(darujmy sobie szczeg·�y techniczne

dzi» rano zdecydowa�, cytujŕ: raz kozie »mier©

koniec cytatu

Co prawda faktem pozostaje, i“

Pomiŕdzy koz‡ sensu stricto

a Panem Cogito, bykiem pr‡cym pod wiatr

z fortepianem Andersena w tornistrze

pozosta�o jeszcze parŕ r·“nic formalnych

ale

zewnŕtrzne cz�ony tego trzycz�onowego wyra“enia w pe�ni

wed�ug wszelkich regu� dzisiejszej logiki holistycznej

W tym miejscu wiersza czas na zreszt‡. Oto zreszt‡ Agata Christie

przed »mierci‡ u»mierci�a swego bohatera czemu on ma by©

gorszy

pan cogito a“ taki niemy»l‡cy nie jest wie

aberracja eeg w czaszce autora

kt·ry chwilowo chcia�

mniejsza co ale chcia�

autor tez zreszt‡ czasami nie bywa od tego

“eby ewentualnie raz jeszcze machn‡© pi·rem

rozmowŕ pana cogito ze »mierci‡

bo tak

(to uprzedzaj‡c pytania dlaczego

bo tak

kt·“ w dzisiejszych czasach lubi ha�as

nie bŕdzie ha�asu

i nie bŕdzie pana cogito

bez ha�asu, po prostu bez ha�asu

i bez pana cogito

czy »mier© pana cogito

czy czym» o niebo gorszym

bo chyba jednak nie przytulnym wszŕdzie

hm pytanie nie jest z�e

i w m�odo»ci pan cogito zrobi�by na nim doktorat

gdyby ono by�o w m�odo»ci pana cogito

dzi» na panu cogito obrotniejsi robi‡ doktoraty

i robi© doktoraty na panu cogito bŕd‡

a »mier© pana cogito

to po prostu problem pana cogito

gaudeamus cogitur

my»li (co prawda do siebie) pan cogito

przecie“

jeszcze

my»lisz, wiec siŕ ciesz

----------------

* Cieszmy siŕ; my»l‡ o mnie!

- - -

Karmi� go papierem od wieczora do rana

M·wi� mu koczkodanie ja ciŕ kocham nies�ychanie

I czu�, “e to by�o co»

Marcin îwietlik Marcin îwietlik

Refren

Refren

Po ciŕ“kim dniu spŕdzonym na kolaboracji

I m·wi� koczkodanie ty moje kochanie

napisz mi wiersz

Marcin îwietlik Marcin îwietlik

Refren

Refren

Pewnego dnia Liga Obrony Praw Koczkodan·w

upomnia�a siŕ o prawa zwierzaka

Marcin îwietlik siedzia� sam po dniu kolaboracji

i czu�, “e to by�o nic

Refren

Refren

Marcin îwietlik za butelkŕ wina

za�atwi� sobie cesarskiego pingwina

I rzek� mu czy chcesz, czy nie m·j kochany pingwinie

napisz mi wiersz

Marcin îwietlik Marcin îwietlik

Refren

Refren

Niestety, potwierdzi ka“dy ornitolog

M·j wielebny Marcinie, “e, czy tego chcesz, czy nie

Tutaj siŕ zgina dzi·b pingwina

czyli m·j.

Marcin îwietlik Marcin îwietlik

Refren

Refren

A jak nie pos�uchasz obiecujŕ ci »wiŕcie

Wrzucŕ ciŕ do sagana i bŕdŕ »piewa� zaklŕcie

Gotuj siŕ kuro gotuj

Gotuj siŕ kuro gotuj

Wiŕc ju“ lepiej pisz wiersz

Marcin îwietlik Marcin îwietlik

Refren

Refren

W·wczas pingwin tak powiedzia� do Marcina

Uczy� Marcin pingwina a sam m‡dry jak s�onina

Jak w lecie ozimina na biegunkŕ aspiryna

po czym dziabn‡� go w dzi·b

po czym dziabn‡� go w dzi·b

po czym dziabn‡� go w dzi·b

RELIKWIARZ

widzia�em - w klapie Czarnej Madonny

nie ma niczyjej ikony, jest tylko guzik

c·“ to za problem chcieli tylko

a ten ca�y zaprzaniec Beck zapar� siŕ bykiem i w bek

a guzik ani guzika

a guzik!

nie by�oby Westerplatte nat�ukli ich ile siŕ da�o

a potem ca�ym tuzinem myk do nieba

jeszcze im z do�u salutowali

nie by�oby nawet tej jednej szar“y

podk·w g‡sienic strzŕpk·w

he�mofonu i flak·w

na karabeli

i Gretchen w czarnej sukni

Nigdy nie by�em z mas�em na Am Zoo

Niech sobie misie w porz‡dnych kojcach wcinaj‡

mas�o EWG

bo takim pomaga Hergot i Herkancler

Lecz my»l‡c o Czarnej Madonnie

Wspomnijcie nasz narodowy guzik

Je»li nawet nie upad� z szat Wandy

Co-Nie-Mia�a-ź·�tego-Czepka

MITTEL EUROPA: TRAUMA ODER TRAUM

Lepiej siŕ snem przebudzi©, ni“ zmor‡ powr·ci©

snami siŕ “yje, prze“ywa, do“ywa

a zmora to my wiemy my umiemy

Jak Ameropejczyk Ameropejczykowi

Bo Europa kocha siŕ w g·wnowadze

a gwarantem jej jest sk·ra

zawsze dogada siŕ wielki s‡siad

ze swoim lustrzanym odbiciem

I zawsze bŕdzie pok·j

na Ja�ty Monachi·w

doko�a Europaland

a w »rodku Europalant

Dianomania

Diana le“y w angolskiej ziemi

Diana chcia�a za Araba

Supermarket tony kwiat·w

Jedzie dzia�o na nim miast pocisku

Blond utleniony kurczach tamaguchi

Id‡ sznurkiem angielscy komandosi

Irlandczyk rusza rzŕs‡ i ju“ trup

Ch�opcy jak »wie“o malowane

Tylko miny k�uj‡ ich w »liczne n·“ki

P·�gŕbkiem ziewa angolski lewek

Ja siŕ nie bojŕ dentysty

Podnosi tyln‡ �apŕ nawet Bur nie zaszura

G�upi Gandhi g�upi ksi‡“ŕ Poniatowski

Czapki z g�·w, gacie z ty�k·w

Bo tu Angol prze“ywa katharsis

Kto winny, kto winny: z�apa© i posoli©

Wszystko źydzi, wszystko paparuchy

Za oknem czekaj‡ uroki demokracji

Gdzie ja podzia�em zaleg�e rachunki

Ale“ ona wtedy musia�a by© szczŕ»liwa

Kto ziemi nie dotkn‡� ni razu

Dziŕkujemy wszystkim, proszŕ westchn‡© z ulg‡

I przekrŕci© ga�kŕ

Diana le“y w angolskiej ziemi

Diana chcia�a za Araba

Supermarket tony kwiat·w

Jedzie dzia�o na nim miast pocisku

Blond utleniony kurczach tamaguchi

- - -

Sowizdrza� le“a� w rynsztoku

W mie»cie szala�a zaraza

M·r »cina� ludzi po ludziach jak kos‡

Sowizdrza� spojrza� winnym wzrokiem

na cŕtkowan‡ »winiŕ

W ryj poca�owa� j‡ z dubelt·wki

i kaca od»wie“y� w winie

Czkn‡� g�o»no, a“ siŕ zachwia�

M·r, kt·ry w cieniu siŕ czai�

Podszed� do niego kaznodzieja

i tak nie pytany zagai�

Burczysz obrazy Bo“e

wszak powiedziano pom·“ sobie

a B·g ci sam pomo“e

Popatrz porz‡dni ludzie

na nogach s‡ od »witu

za stoj‡ lad‡ cyfr kolumny

sumuj‡ mno“‡ dwoj‡ I troj‡

Tutaj dorwa�a go d“uma

pad� trupem, tak jak by� siedzia�

Sowizdrza� chrapn‡�, otworzy� oczy

czkn‡� i tak odpowiedzia�

B·g siŕ »mieje z palant·w

sam siŕ schla� w Galilei

“e w g�owie mia� po kolei

kiedy na drzewie krzy“a

wcisnŕli mu b�azna czapkŕ

îmia� siŕ z nich do rozpuku

I nikt pewnie o tym nie wie,

źe zamiast siŕ d�uba© w drzewie

Schodzi� »wiat z trup‡ komediant·w

I razem lali z palant·w

Pomimo tak jasnej prawdy

Co jasna siŕ stanie, doprawdy

Gdy oddech »mierci wionie spod powiek

Blučni‡cy heretycy

Co nie chc‡ wierzy©, “e B·g te“ cz�owiek

B·g siŕ »mieje z palant·w

»cie“ki do “�ob·w w deszcz i pogodŕ

Swe twarze rozdziawiajcie

i na mnie w rynsztoku patrzcie

Ci odebrali ju“ swoj‡ nagrodŕ

B·g siŕ »mieje z palant·w

Kupc·w wypirzy� z »wi‡tyni

jada� z celnikami nie z faryzeuszami

I nie t�umaczy� siŕ czemu tak czyni

B·g siŕ »mieje z palant·w

wy nigdy Go nie pojmiecie

On zna was jak dziadowski szel‡g

On dobrze wie, czego chcecie

Kupujcie sztaby i k�·dy

To nie pomo“e wam nic On mia�by nie zna© waszej ob�udy?

Wok·� u»miechn‡� siŕ m‡drze

spojrza� doko�a dosy© przytomnie

A m·r za�atwi� ostatnich dw·ch trzečwych

- - -

îrodek grudnia îwiŕta úucja dnia przyrzuca

A zabiera trzykro© tyle d�ugo jeszcze

Na úysaw‡ G·rŕ lec‡ czarownice

»nieg czerwony zielone ulice

Zaraz wracam kurz grubieje na wywieszce

I îl‡sk ca�y klnie Wojtaska buca.

Niespodzianka nag�e ferie w szkole

Czarna wst‡“ka na kopalni kole

A pod ziemi‡ kamieniem robole.

Pr‡d odciŕli coraz gorzej nie rozr·“ni© nocy dnia

O m·j Bo“e o nasz Bo“e jak“e strajk ten d�ugo trwa.

Nie »piewajcie ch�opcy pie»ni tej

nikt nie s�yszy a B·g i tak dojrzy

Nasze “ycie ju“ Fontanie

A pie»˝ “ywa pozostanie

A“ îwit przyjdzie jak Pi‡tek Alojzy.

To te“ minie nap�yn‡ dni jasne

Sam “a�ujŕ, “e ich nie do“yjŕ_

Zŕby w îcianŕ albo stryk na szyjŕ.

Sejm po sejmie i po bucach buce

Kto do“yje, ten wyjdzie na franta

Sp�yn‡ psi˝ce szumowiny

G�upie ojce chytre syny

M‡dre wnuki w dzie˝ na îwiŕt‡ úucjŕ_

W kalendarzu wydrukuj‡: Dzie˝ Palanta.

Dla nas ju“ siŕ zako˝czy� czas pieski

»mier© na kartki i “on �kania ciche

Zwyciŕ“yli»my. Skarbnik Zabrzeski

Zaprowadzi nas na wieczn‡ szychtŕ.

W g·rze wiater strach ze îniegiem miecie

Niesmak “ywym Cze»© dla waszych ko»ci

Ptaki ptakom przez wieki zagwarz‡;

Wytrwa© ten raz a potem ju“ lekko.

Wiecznych sn·w o Polsce z ludzk‡ twarz‡ !

--- B·g powiedzia� czy samo siŕ rzek�o?

1993

WIARA

zobaczy� niemieckiego Jezusa i mu rzek�

otw·rz pysk niech narobiŕ ci do »rodka

Matko Boska Kalwaryjska niesiemy Ci w darze

nakaz eksmisji do Pieniŕ“na aby»

Zn·w pozwoli�a nam uwierzy© w Siebie

My nie chcemy ptaszyd�a smuk�ego jak paj‡k

z�otych szpon·w jak o�·w bez si�y lito»ci

Oderwij dupŕ panie heraldyku

i domaluj“e szmalcu na dwa palce

To jest dzi». Wiek siŕ ko˝czy a z nim tysi‡clecie

Kto do“y� bez kaftana zap�aci� dzieci˝stwem

Jeszcze “yj‡ doro»li co wierz‡ b�agaj‡c

Boga by wierzy� w Siebie ich darz‡c tym samym

- - -

Kiedy Baryka wgapi� siŕ w zad kundla

kt·ry sra� na wŕgie� Belwederu

ockn‡� siŕ w nim 0ssowiecki, w zwi‡zku z czym

nie raz zobaczy� kraj swego dzieci˝stwa

Ko˝cz‡c zabawŕ w powr·t Prze�ŕckiego

M·wi‡: Ankona i : Pa�ac Mostowskich

w minionym okresie mia� by© zrehabilitowany

1987

0 u“ycie imies�owu przymiotnikowego uprzedniego

w jŕzyku polskim

.............................

“e kiedy Fortynbras, Polskŕ na zbity �eb zawojowawszy, wŕglem a “ytem ob�adowany powr·ci� nielicznych jeszcze “ywych kr·tko za mordŕ uj‡©

lizawkŕ wspomnianemu uskuteczni�, aplikuj‡c mu

Tren-Albo-Sen.

W·wczas te“ biedny Joryk wkurwi� siŕ do tego stopnia e“e z grobu powstawszy, a palanta za kaftan chwyciwszy w ta s�owa klienta u»wiadamia�.

źe kiedy» w podobnej przestrzeni Arcykap�an, faraona wygryz�szy, rz‡dzi� bez drgnienia i bez pomy�ki

to jeszcze nic, to jeszcze nic a nic.

I mo“na w sobie mie© nie wiadomo co, nawet je»li ty cokolwiek w sobie masz

kt·ry nie wystarczy� jemu sam na wszystko

i bez kt·rego wszystko jest po prostu na nic

[tu mam na my»li tw·j przypadek].

I nie pomog‡ lata o jeszcze bardziej na p·�noc

ani tam, gdzie m·zg zostawia siŕ w szatni jagiellonki

i pijany szatniarz po niej kred‡ rysuje co mu przyjdzie w szyjŕ

a nawet w innych, jeszcze lepszych

przechowalniach bohater·w 0.m.c.

A Polak·w zostaw w spokoju

z ich samoobs�ugow‡ martyrologi‡ i martyrologiczn‡ samoobs�ug‡

w ko˝cu truskawki same siŕ nie zbior‡

ani wucet nie odetka

Mamy teraz takie czasy, “e jelenie

i warto wzi‡© je pod ochronŕ.

a od pouczania jeste»my my, b�ačni sensu stricto, a nie

sensu largo

a nad twoj‡ czaszk‡ na pewno nikt siŕ nie zaduma ju“ wiesz dlaczego

i nie poradzisz na to nic w tym najzasra˝szym ze »wiat·w

A imies�·w to naprawdŕ piŕkna rzecz

i naucz siŕ przynajmniej tej jednej rzeczy z ca�ej tej tyrady kto by dzisiaj wierzy� kronikarzom

- - -

Muzo, gniew Achillesa w klŕski opiewaj brzemienny

Zmierzaj w‡tkiem do sedna, a nie zapomnij o »rodku.

Plot‡ nuty aojda; jedna rzecz pewna zosta�a:

Oto zginie Achilles strza�‡ trafiony Pryjama

Kt·“ powiedzia� o losie: szybszy, ni“ strza�a Apolla?

Jakie“ bog·w wyroki? losy gdzie“ drzemi‡ ukryte;

S‡-li-“ skryte w eterze, strzeg‡-“ ich harpie zazdrosne?

Wszy iskaj‡c filozof palec podnosi: bogowie.

Kt·re bogi? A kt·ry palec filozof podniesie?

Czym“e p�aczu jest pad·�; je»li portow‡ tawern‡

Kt·“ nalewa do kufli; je»li portowym burdelem

Burdelmamŕ jak zow‡; je»li portow‡ megier‡

Jakie“ w g�owie jej wichry? O te nie pytaj uczonych.

Pythi spytaj kap�anek lub lepiej s�u“ek kap�anek

Czym“e los jest? Dlaczego ton‡ w tej sieci pajŕczej

Zanim paj‡k dopad�szy czarne zatopi odn·“a

Jedni, drudzy na przestrza� sploty dziurawi‡ szerszeniem?

Spytaj s�u“ek kap�anek albo ich s�u“ek zapytaj

Gdy siŕ wkupisz w ich �aski, mo“e dos�yszysz siŕ prawdy.

Kim by� ten, co siŕ ukry� we fraucymerze kr·lewskim?

Czemu“ wyb·r mu dano: “ycie niewiast‡, nie mŕ“em

Albo Ereb przepastny kŕdy Kerberos pch�y puszcza?

Czemu los ten odrzuci� “ycia nie“‡dny eunucha?

C·“ mu by�o zosta�o ani ognisko domowe

miecz powieszony na »cianie stara klucznica przy odrzwiach

je»li nie jest zabrane aby» siŕ pyta� dlaczego.

Czyli“ los jest niewiast‡ wzrokiem goni‡c‡ “urawie

Albo mŕ“em goni‡cym “‡dz‡ co straci� na zawsze

Albo bia�ym oseskiem co jest cho© nie wie o bycie

Mo“e hydr‡ siedmio�b‡, albo niedojn‡ sfinksic‡?

Niech odpowie Ajsklepios patron nieludzkich doktor·w

Czemu znowu o losie; Muzo uciekasz od w‡tku.

W starym chramie w opoce tr·jn·g gdzie »lady odcisn‡�

S�owo Achill odkryto mŕsk‡ skre»lon‡ prawic‡

(Cho© do szko�y nie chodzi�, nie by� z pewno»ci‡ ma˝kutem)

Tutaj, kŕdy los ludzki zieje rozwart‡ mg�awic‡

Niczym gŕba rozwarta ©woka, co wierzy w demony

Jak kto» pszczo�om siŕ k�ania, trutnie wielbi‡cy nabo“nie

Kiedy inny w bar© wk�ada ramiŕ i siŕga do g�ŕbi?

Wiŕcej pyta˝ powraca je»li ocala� Achilles

Kto pozosta� na “ertwŕ sŕpom na ziemi troja˝skiej

Kto nie zazna� nic prawie z tego, co ludziom jest darem?

Kt·ry czytasz te s�owa porzu© wszelak‡ nadziejŕ

Ty nim jeste» i nie my»l “e nie potrafi kap�anka

Ani s�u“ka kap�anki ni s�u“ka s�u“ki kap�anki

Zmieni© cz�ek·w miejscami; czym“e s‡ lata i wiorsty

Czym“e mile eony. Przeto b‡dč mŕ“ny, herosie

Z losu mgnienia zrz‡dzenia, nawet gdy sam w to nie wierzysz

Westchnij za s�uszn‡ sprawŕ: niech “yje emancypacja.

- - -

Cho© nie jestem zbawc‡ ludzko»ci

Ni prorokiem drapanym w piŕty

Czasem we mnie ta my»l zago»ci

Jestem wyklŕty

Wdam siŕ w pierwsz‡ lepsz‡ fujarŕ

Co zostanie po mnie? Stron parŕ

Na Internecie

Cypek Norwid wbija� z‡b w »cianŕ

Te“ mam wprawŕ w klepaniu bidy

Lecz kto skaza� mnie na tak zwane

Ciŕ“kie norwidy

Piszesz pi·rem trzema czterema

S�awy pot‡d, co twoja klitka

Czapka norwidka

Czy mi “al nie m·wiŕ “e wcale

Wszystko ma swoje dobre strony

Przyjdzie czas m·j kitŕ odwalŕ

niedoceniony

Nie ma mowy, chyba te“ wiecie

Bo nie jestem a“ takim jo�opem

Jecha© na wilczurzym bilecie

Ani nie open.

Po kolei czy nie pokolei

Ja te“ nie traci�em nadziei

Zosta� kaganiec.

Sko˝cz‡ dwa zakochane robale

Miodowy miesi‡c na dnie mojej g�owy

Bŕdzie cud facet nieznany wcale

Nagle kultowy

Powie kto» kryguj siŕ,

Wania-wstania Bo lubimy to my pismaki

Bywam trudny do wytrzymania

Lecz nie a“ taki

Kto przejmuje siŕ, najmniej wsk·ra

Ma�y krok to ku ocaleniu

Ale kiedy“ za»wita dziura

W mym przeznaczeniu

Kiedy w ko˝cu jak grafomana

Po�knie mnie biblioteki katalog

Gdy to czytasz drogi Kolego

I ju“ my»lisz witamy w klubie

To siŕ pewnie pytasz dlaczego

Bo ja tak lubiŕ

- - -

Wiewi·rka na czubku drzewa

U»miecha siŕ do gin‡cego s�o˝ca

patrzy na Ogr·d Luksemburski

Wiatr z p·�nocy �askocze j‡ w ogon

Patrzy w dal mo“e jej “al mo“e

Ma jeszcze inne pomys�y

Zej»© z drzewa i to jeszcze na dw·ch �apkach

I potem ale to nie moment na “arty

Jeszcze wida© Ogr·d Botaniczny

Chcia�bym by© tak‡ trawk‡ mie© d�ug‡ �aci˝sk‡ nazwŕ

Czyni to, “e siŕ jest czym» specjalnym

Ob�oki pod nieba he�mem

Patroluj‡ ulotnym szwadronem

Po widnokr‡g b�ŕkitni huzarzy

Rozsiewaj‡ b�ŕkitny tŕtent

Z traw wype�za aksamitna mg�a

Jakby dzi» siŕ zrodzi�a, dziewicza od skojarze˝

Zwyk�a nocna �una nad zwyk�ym nocnym miastem

zapomnia�em siŕ przedstawi© mo“e to i dobrze

nazwisko niewasze ko˝czy siŕ na -itzky

resztŕ wida© szlify generalskie

czy cieszŕ siŕ, “e na stare lata

dane mi by�o odwiedzi© to miasto

Jeszcze tutaj nie zrobili z owsa ry“u

A za p·čno, by zbombardowa©

Bastyliŕ

Syn siŕ rwa� na “abojad·w nie pu»ci�em

Siedzi w szkole junkr·w na baczno»© wkuwa musztrŕ

Strzelanie i taniec taniec i strzelanie

Jak go znam gryzie bia�e rŕce do krwi

I nie bŕdzie siŕ uczy© francuskiego

Tylko musztrŕ taniec i strzelanie

Jeszcze siŕ komu» nie spodoba

“e siŕ nazywasz na -itzky

Jak mnie zechce zobaczy© na oczy

Dam mu bukiet paryskiej konwalii

Bardziej na p·�noc czeka jeszcze parŕ powsta˝

S�o˝ce jest ju“ u siebie w tej krainie

Gdzie podobno wszystko jest proste

Schnie konwalia w tomiku Rousseau

To ja ju“ p·jdŕ

- - -

Ju“ piŕtnasta na zegarze

Mrok zapada, czarci czas

Patrz pod nogi, Baltazarze

Bo obrobi‡ znowu nas

Sp·jrz »wi‡tynia b�yszczy mo“e

Wreszcie szczŕ»cie sprzyja nam

Na pergamin sp·jrz Melchiorze

Czy to tam nie to nie tam

Znowu miasto hotel bazar

gdzie kto “ywy ceni siŕ

Melchior Kacper i Baltazar

Przecie“ my go nie znajdziemy

W jakim »wiecie kiedy“ gdzie“

Nie truj Kasprze kt·“ jak nie my

Przecie“ szukasz, wiŕc siŕ ciesz

Tu go znaleč© co» takiego

D�ugo bŕdŕ buty dar�

Inny nie ma nawet tego

Trzeba ceni© ka“dy dar

I blask nag�y zbija z n·g

W resztkach s�omy w starym chlewie

To nie bŕkart ale B·g

Nie zosta�o nic po trudzie

Trwoga z serca niby g�az

Wstawa© kr·le na nas czas

O �zy l“ejsi i prezenty

Bro˝ za pasem, nogi te“

Wiŕc znalaz�e» jeste» »wiŕty

Tu s‡ ludzie wiŕc siŕ strze“

Kosmologia astrologia

Klejnot na dnie siedmiu m·rz

Ka“dy py�ek chwali Boga

A “e ludzie s‡, to c·“

Lubi‡ Boga bra© w ajencjŕ

R“n‡© siŕ o to, lepszy czyj

Trzeba odej»© w tym momencie

Wrza»nie kto» nieczysta si�o

Drugi siŕ uk�oni w pas

Powie trzeci nic nie by�o

îwieci Gwiazda na nas czas

- - -

gdybym siŕ zn·w dowiedzia�, “e premier mego kraju jest szpiegiem

urwa�bym mu jaja

(zak�adaj‡c, “e jeszcze jest co

oczywi»cie, “e im siŕ upiek�o rzekŕ kwiknŕliby z rado»ci

jak »wiat »wiatem historia histori‡ kwiknŕliby z rado»ci

bierut i sp·�ka

gomu�ka i sp·�ka

ich nastŕpcy i sp·�ka

ale siŕ im upiek�o

spojrzenie szerokie i pojemne niczym most

roz�o“yste niczym d‡b um·wmy siŕ, “e nie p�ocki

c·“ jest bardziej bezgraniczne chyba naiwno»© poety

przepraszam, odwo�ujŕ bierut by� prezydentem

Bhagawadgita

Arjuna jedzie poprzez pole ci,

kt·rzy znaj‡ rzecz wiedz‡, “e tak nazywa siŕ indyjski czo�g

trzeciej generacji

a to nie jest Kuruksetra tyko Tamil Nadu

Dwa Tygrysy skryte po»r·d bruzd ujrza�y go pierwsze.

Bracie m·j Tygrysie m·wi drugi Tygrys

czo�o mi potnieje a Ka�asznikow z r‡k wypada

Po c·“ przemoc i walka na co nam zwyciŕstwo

czy potrafisz mi to wyja»ni©? a poza tym

bracie m·j Tygrysie pierwszy Tygrys odpowiada

ja nie jestem Guru Nanak ani te“ John Rambo

wiem tyle “e m·j guru kt·ry uczy� mnie wojny powiada�

"albo my ich albo oni nas".

Nazywa� siŕ Sasza, podobno

zgin‡� w Afganistanie, ale mo“e

to nieprawda, a poza tym

zosta�y nam jeszcze dwie rakiety, albowiem

albowiem powiedziano bracie m·j Tygrysie

A celowniczy r·wnie“ w szkole mia� religiŕ

i bez w‡tpienia dalszy ci‡g zapowiada siŕ interesuj‡co

Wo�anie do homo besanąonicus *

M·j pradziad by� genera�em

mia� od cara co» order·w

Za co ojca nie pyta�em.

Me podeszwy zelowane

nie stanŕ�y na pochodzie

Czasem zŕby wbi�em w »cianŕ

pierdoli�em to, co w modzie.

Przebidzi�em czas komuny

bez mŕcze˝stwa i bez winy

Gdy skamlali g�os do urny

Gdzie mi siŕ podoba chodzŕ

Praca nie jest dla mnie bo“kiem

Ani »mig�y Rydzyk wodzem.

Ja nie jestem wasza m�odzie“

ani pracuj‡ca masa

Niech homo bezansonikus

poca�uje mnie pod odzie“.

“yciem “yjŕ, »mierci‡ ginŕ

jam nie tusz w twym pi·rze wiecznym

Znajdč dziewczynŕ, stw·rz rodzinŕ,

zajmij siŕ czym» po“ytecznym.

Opraw w ramki twe pojŕcie

zieloniutkie niczym fikus

U»miech - i w ty� zwrot na piŕcie

o homo besanąonicus

* homini besanąonici - tak, wiem, wiem

- - -

zatrudniony w obozie w O»wiŕcimiu. By� on autorem prawie

wszystkich zachowanych do dzisiaj zdjŕ© O»wiŕcimia, kt·re

stanowi‡ zasadniczo jedyn‡ dokumentacjŕ tego, co tam siŕ

îwieci O»wiŕcim. P�on‡ popio�y. înieg krwi‡ zbrukany.

Razem z�‡czeni w piecu endecy i Lud Wybrany

Sen o gehennie. Straszliwa bajka. Piek�o rozwarte.

Dymi‡ kominy. Grzechocze leica. Esesman Walter..

Mierzy obiektyw. Szczŕka migawka. Szloch tonie w wyciu.

Popio�y źyda Greka Polaka i jeszcze kogo

Przyszli Sowieci to da� drapaka. Soli na ogon.

Dym w p�ucach staje. Smr·d “y© nie daje. Popi·� siŕ bieli.

Czasy mijaj‡. Przyjd‡ nastŕpni. Bŕd‡ wiedzieli.

Czy im kazali? Mo“e siŕ bali? Byli szaleni?

Mo“e wierzyli? Zosta�y zdjŕcia. Jak to co» zmieni?

Tu z�ote zŕby. Tu w�os·w k�ŕby. Tu t�uszcz na myd�o.

Czy te“ co» chowa�? Fotografowa�. źycie mu zbrzyd�o?

Nikt go nie spyta, sŕdzie ni kaci. Lecz warto by�o

Jego »lad ginie. Czy we Argentynie? Mo“e w Brazylii?

Nie prze“y� s�o˝ca? źy� z tym do ko˝ca, a“ go zabili?

Wr·ci� do domu, nie rzek� nikomu, a“ zmar� lub zgin‡�?

Wiemy tak ma�o. Czy čle siŕ sta�o, “e siŕ rozp�yn‡�?

Zaku© w kajdany. Twarz‡ do »ciany. Kaza© powiedzie©.

C·“ by powiedzia�? Czy sam to wiedzia�? I po c·“ wiedzie©?

Czy tak by© mia�o? Bo sta© siŕ sta�o. îwiat »pi spokojnie.

Zawsze i wszŕdzie bŕdzie, co bŕdzie. I nikt nie pojmie.

- - -

jak w glebŕ, to z fasonem;

bo to siŕ zowie chwa�a

tw·j proch na cztery wiatry, a dusza B·g wie gdzie

bo gdy Titanic ton‡�, to cho© orkiestra gra�a

A gdy Heweliusz, jako» nie

Da© mogli absolucjŕ i ratuj siŕ, gdy czas

W Powstaniu kapelani przynajmniej przedtem dali

Z �‡czniczk‡ ten ostatni raz.

Dzi» na dnie z�otych zŕb·w szukaj‡ szkopskie szczury

A z g·ry im nie zagra nikt.

Litwa Ĺ90

Radziecki misiu lecia� na miotle

I w szponach ni·s� okowy

Nagle zgas� telewizor

Komedii sko˝czy� siŕ czas

Miasta i lasy i tyle powietrza

Polska jest polska Litwa litewska

- - -

Mkn‡c po liniach prawdopodobie˝stwa

wraz z ca�ym Wszech»wiatem B

kujemy do egzaminu

a co jeden to lepszy

Zygmunt I Krwawy

Podstŕpnie uwiŕzi� o»lepi� wykastrowa�

ostatniego ze »wi‡tobliwych m�odziank·w

Szpitala Naj»wiŕtszej Marii Panny Albrechta.

Resztki wyci‡� do nogi sto�owej

ko�em �ama�, ziemie przykarauli�.

Ziemia ze wstrŕtem poch�onŕ�a

Podstŕpnego niegodziwego satrapŕ.

W�adys�aw IV Zaprzaniec

wyrzek� siŕ jedynej s�usznej wiary

Jego potomki do dzisiaj

pozosta�y bastionem reakcji

kt·rej nie zaszura byle drendot z demobilu.

Kiedy nas nauczy

kocha© i przebacza©?

Nastŕpnym razem rodzimy siŕ we Wszech»wiecie A!

- - -

A Arciszewski, Krzysztof heretyk “y� od do

nie podoba� mu siŕ go»© to wsadzi� mu kulkŕ w brzuch

kondotier awanturnik dowodzi� flot‡ brazylijsk‡

potem wr·ci� i uczy� odlewa© armaty

i z nich wali© do Szwed·w

B Bem J·zef te“ genera� i te“ na armatach

muzu�manin w»r·d Turk·w

to go podda�

A potem da� im popali© i nie raz

A potem raz stali on oni a miŕdzy nimi woda

zreszt‡ ni ciep�a ni g�adka ni s�odka

wiŕc kr·cicŕ za ko�nierz i nura i za pi·ra

“eby siŕ pytali w swoim ichnim raju

czy wycisk by� od hetmana czy szatana

co mo“e i przez morze

o kurwa zosta� jeszcze ca�y polski alfabet

i jeszcze dziura po ‡ no powiedzmy Ondraszek

przynajmniej mia� porz‡dny obuch kt·rym pra� miŕdzy oczy

i ten alfabet co ma swoje 24 doda© 9 nie da siŕ ukry©

i wiem ju“ nie doci‡gnŕ nawet do Ehrenberga

syna cara, kt·rego ruscy nie umieli nawet porz‡dnie rozstrzela©

i co to za pomys� “eby poeta

bawi� siŕ w patafiana co pisze encyklopediŕ

jak paru patafian·w

jak paru naprawiaczy

jak paru nawiedzonych

jak paru »wiatzmieniaczy

dzie˝ dobry

Copyright c by Jan Riesenkampf 1999

http//riesenkampf.tajmahal.net

Projekt ok�adki i strony tytu�owej µ autor

Druk: Efekt sc. Ul. Lubelska 30/32, Warszawa

Wydawca: Lampa i Iskra Bo“a, Warszawa 1999

ISBN .........